Scheurtjes in het verveelde-puber-masker

Daar sta je dan… je jongere broertje aan de hand. Hij schuifelt voorzichtig aan jouw zijde mee en kijkt je vragend aan, zoekend naar goedkeuring. Maar jij hebt geen zin in vandaag – wilde hier helemaal niet zijn, maar moest van je moeder – en trekt een verveeld gezicht. Je broertje dus ook.

De rest van de groep is al even begonnen en daar moeten jullie nu een plekje in zien te bemachtigen. En dan lopen er ook nog eens vijf volwassenen bij die je niet kent. Spannend allemaal!

Maar de magie van de natuur – die nooit oordeelt – en het samen doen van (educatieve) spelletjes, doet al snel jouw ijs breken. Kan ook niet anders op zo’n zonovergoten dag!

Langzaamaan vertoont je verveelde-puber-masker de eerste scheurtjes. Tis eigenlijk best gezellig hier! En zo’n dagje in het prachtige Leidse polderpark Cronesteyn is zeker geen straf.

Trouwens, je broertje is allang vergeten dat jij er ook bent. Die heeft al nieuwe vriendjes gemaakt. De zware verantwoordelijkheid op je jonge schouders is verlicht.

Dat geeft je even de ruimte om te doen wat jij wilt. En zo sta je aan het einde van de dag ineens toch bloemetjes te plukken en op een kaartje te plakken. Een subtiel, kleurig kunstwerkje om mee naar huis te nemen. Nu breekt daadwerkelijk een glimlach door.

Eigenlijk zo gek nog niet, die VakantieToer van Stichting NatuurWijs!

Toch ben je er de 2e dag niet bij. Terwijl de groep – inclusief jouw broertje – naar het schitterende Meijendel reist voor een heerlijke dag vol hutten bouwen, bomen klimmen, diersporen zoeken, geurzakjes maken en vooral veel lol maken, zit jij thuis.

En weet je? Dat is ook oké. Iedereen beleeft de natuur (en het leven) op zijn of haar eigen manier. Het ene kind heeft het hoogste woord, de ander wacht stilletjes af. Voor iedereen is plaats, maar we doen het samen. We leren, ontdekken en spelen samen. En samen vergeten we even alles om ons heen. Mogen we gewoon kind zijn. Zonder verwachtingen, zonder oordelen en dat in een groene omgeving, die per definitie vraagt om ontdekt te worden. Hoe fijn is dat?!

Misschien ga je volgende keer toch maar weer mee…

Ik (Erik) ben in ieder geval blij dat je er was. Jouw transformatie in die paar uur tijd geeft mij hoop. Toont mij waarvoor ik dit werk doe. Voor kinderen zoals jij doe ik graag een stapje extra. Omdat je het verdient.

Lang leve alle kinderen! Lang leve de natuur! Lang leve de verwondering! Lang leve medemenselijkheid!

*Mijn hartelijke dank aan collega NatuurWijzer Femke de Groot voor het beschikbaar stellen van de foto bij dit verhaal.