Rust is geen luxe meer, maar noodzaak

Waar ga ik eigenlijk heen? Ik besluit besluiteloos te blijven. Me over te geven aan wat mijn nieuwsgierigheid wekt.

Vanaf de ingang beweeg ik rechtsaf het gebied in, waar stuifzandkuilen en adelaarsvarens het decor vormen. Al snel struikel ik over tere, opvallende bloemetjes die stevig beroerd worden door de Zuidwestenwind: zandblauwtjes.

Voor mijn voeten uit springen honderden sprinkhanen weg voor naderend gevaar. Vaak onopvallend bruin en groen gekleurd, maar als de blauwvleugelsprinkhaan zichzelf lanceert is er geen twijfel mogelijk over wat er voor je uit vliegt.

Als ik verderop door m’n knieën zak om naar de geelgroene facetogen van een harkwesp te kijken, glijdt er een razendsnelle schaduw over het dorre gras. Instinctief kijk ik omhoog en zie nog net hoe een torenvalk speelt met de wind. Of is het andersom?

‘Zal wel jagen op muizen’, denk ik. Maar tien meter verder schiet een zandhagedis over de punt van m’n schoen richting haar schuilplaats. Tuurlijk! Ook een delicatesse voor torenvalken. Voor onoplettendheid geen tijd hier. Het is eten of gegeten worden.

Ik struin verder en geniet o.a. van door keverlarven getrokken lijnen in dood hout, libellen die altijd weer de luwe, zonnige plekjes weten te vinden, rustig grazende damherten en een buizerd die verschrikt opvliegt wanneer ik in beeld kom. Even verderop is een jonge koekoek hetzelfde lot beschoren en zoekt snel zijn heenkomen in een boompje.

Onder een tondelzwam hangen twee ‘stokjes’, zakdragers genoemd. Je zal het maar moeten doen met die naam. Bij een waterpartij met natuurlijke oevers blijf ik wat langer hangen om rond te kijken.

Boven het water herschrijven vuurlibellen de betekenis van het woord rood. De kleur knalt er werkelijk vanaf! Net onder het wateroppervlak vindt een gracieuze balletvoorstelling plaats van slakjes en ander zwemmend grut. Waar ik ook kijk: overal zoemt, ritselt, fladdert en bloeit wat.

De zomer viert hoogtij, maar… de herfst nadert. De overgang is voelbaar en onvermijdelijk. Beter om haar te omarmen en welkom te heten!

Maar beste lezer, wat heb jij aan dit verhaal?

Wel, ik hoop jou ook die ontspanning te kunnen meegeven. Even uit de ratrace mee te nemen. Want rust is geen luxe, maar noodzaak.

Daarom organiseren Nathalie en ik in oktober 3 gratis trage tochten (doneren mag😉). Zin om mee te gaan? Stuur ons een berichtje en we zetten je op de lijst. Wedden dat de natuur daarna nooit met hetzelfde voor je is?

Wat: trage tocht (+/- 3 uur) met extra aandacht voor damhertenbronst
Waar: Amsterdamse Waterleidingduinen, ingang Zilk
Wanneer: donderdag 16 oktober 16.00 – 19.00 uur

Wat: trage tocht (+/- 3 uur) met extra aandacht voor damhertenbronst
Waar: Amsterdamse Waterleidingduinen, ingang Zilk
Wanneer: vrijdag 17 oktober 9.00 – 12.00 uur

Wat: trage tocht (+/- 2,5 uur) met extra aandacht voor paddenstoelen
Waar: Locatie bij aanmelding
Wanneer: donderdag 24 oktober 16.00 – 18.30 uur